Αυτή η εργασία υποστηρίζει ότι η κυρίαρχη δυτική ψυχολογία, υιοθετώντας ένα μοντέλο φυσικής επιστήμης, έχει εγκαταλείψει τις προηγούμενες φιλοσοφικές της κληρονομιές. Μεταφυσικές έννοιες, όπως η βούληση, ο σκοπός, η συνείδηση, η επίγνωση, ο νους κ.λπ., που δίνουν νόημα στη ζωή μας έχουν εγκαταλειφθεί. Η προσοχή έχει επικεντρωθεί σε εμφανείς, παρατηρήσιμες, μετρήσιμες συμπεριφορές, οι οποίες διερευνώνται με εξελιγμένες πειραματικές μεθόδους που υποβοηθούνται από τη χρήση σύνθετων στατιστικών και μαθηματικών μοντέλων. Η έρευνα φαίνεται να καθοδηγείται περισσότερο από τη μεθοδολογία της παρά από τα εννοιολογικά της πλαίσια. Η επιστήμη έχει αντικατασταθεί από τον επιστημονισμό. Η οικολογική εγκυρότητα των ευρημάτων τέτοιων μελετών έχει επίσης αμφισβητηθεί έντονα. Η διαπολιτισμική έρευνα, η οποία ασχολείται με τη διερεύνηση μεταβλητών και αμετάβλητων συμπεριφορών σε όλους τους πολιτισμούς, έχει επίσης πέσει θύμα των «επιστημονικών» μεθόδων που χρησιμοποιούνται στην κυρίαρχη ψυχολογία, οι οποίες γίνονται ιδιαίτερα εμφανείς στη χρήση ψυχομετρικών δοκιμών και πειραματισμού σε όλους τους πολιτισμούς. Υποστηρίζεται ότι η διαπολιτισμική ψυχολογία πρέπει να ιθαγενοποιηθεί εάν κάποιος θέλει να καταλήξει σε μια βαθύτερη κατανόηση του πολιτισμού και του τρόπου με τον οποίο επηρεάζει τα άτομα, τη ζωή και τις συμπεριφορές τους.